ναβάβης

και ναβόβης, ο

1. ο αντιβασιλιάς στην Ινδία κατά τη διάρκεια τής μογγολικής δυναστείας

2. γενικός διοικητής τής Ινδίας στην εποχή τής αγγλοκρατίας

3. τίτλος μωαμεθανού ηγεμόνα

4. (στη μουσουλμανική Ινδία) διοικητής ή μέγας αξιωματούχος τής αυλής τών Τιμουριδών σουλτάνων

5. (κατά τον 18ο αιώνα) πρόσωπο που επέστρεφε στην Αγγλία, αφού αποκτούσε μεγάλη περιουσία στην ανατολική Ινδία, όπως επίσης και στις αμερικανικές φυτείες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. nabab < ινδ. nawāb < αραβ. nuwwāb, πληθ. τού nā'ib «αντιβασιλιάς, κυβερνήτης». Ο τ. ναβόβης < αγγλ. nabob. Ο τ. ναβάβης μαρτυρείται από το 1845 στον Α. Ρ. Ραγκαβή].